Aposto Kitap

İş dünyasında liderlik ettiği eğitim süreçlerinde edindiği deneyimleri "Kendimi Buldum: Arketiplerle Dönüşüm" adlı kitabında birleştiren Selmin Gök; Gezgin, Masum, Yetim, Fedakar, Savaşçı ve Sihirbaz arketipleri ışığında ruhların topografyasını çıkarıyor.

Selmin Gök: Arketiplerle örülmüş bir repertuvarız

Dizi: BeefYaratıcı: Lee Sung JinSüre: 10 bölüm, toplam 348 dakikaYapım yılı: 2023Netflix kataloğuna 6 Nisan’da katılan ve büyük beğeni toplayan A24 dizisi, her açıdan beklentileri karşılamayı başarıyor. Beef’i izlerken Emre’nin<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/bagimsiz-sinemanin-markalasmasi-a24-1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Bağımsız sinemanın markalaşması: A24</a> yazısında yer verdiği “A24’un yapımcı ya da dağıtımcı şapkasıyla dâhil olduğu bir projenin hangi janrda olursa olsun anlatım, biçim ve estetik açıdan belli standartları koruyacağını biliyorum” sözlerine bir kez daha hak veriyorum.Lee Sung Jin, Carl Gustav Jung’un “Kimse ışığı hayal ederek aydınlanmaz. İnsanı aydınlatan karanlığı idrak etmektir” sözlerinden esinle yaratıyor diziyi. Everything Everywhere All at Once’ın (yön. Daniel Kwan &amp; Daniel Scheinert, 2022) da görsel dünyasına imzasını atmış Larkin Seiple’ın görüntü yönetmenliğini izliyoruz. Asyalı Amerikalı baş karakterlerin ailelerinden miras kalan ve kendilerinin de ailelerine aktardıkları travmalarının anlatıya yayıldığı Beef, bu açıdan da Everything Everywhere All at Once’ı hatırlatıyor.Dizinin müzikleri, Midsommar’ın (yön. Ari Aster, 2019)&nbsp;soundtrack’iyle hatırlayacağın Bobby Krlic’in (The Haxan Cloak) imzasını taşıyor. Krlic’in, anlatıyla ve görsel öğelerle desteklenen gerilimi tırmandıran notaları bir kez daha kulaklarımızda. Görsel sanatlar, edebiyat ve felsefeden güç alan bir komedi-drama izliyoruz. Bölümlerde gördüğümüz enfes illüstrasyonlar, dizide Isaac karakterini canlandıran David Choe’nun eserleri. Bunun yanında her bölümün adı bir konuşmaya veya bir esere referans vererek bölümlerin inişli çıkışlı yolculuğunda heybemize bir şeyler eklemeyi ihmal etmiyor. Werner Herzog, Joseph Campbell, Sylvia Plath, Betty Friedan, Iris Murdoch, Ingmar Bergman, Franz Kafka, Simone de Beauvoir, Simone Weil ve Carl Gustav Jung’dan alıntılar her bölümün başında belirip bölüm boyunca bize eşlik ediyor.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Somut evlerin beyhudeliği</h3>Pek çoğumuzun hayatına The Walking Dead (2010-2002) ile giren, Burning (yön. Lee Chang-dong, 2018) ve Minari (yön. Lee Isaac Chung, 2020) ile kuşağının parlayan yıldızları arasına giren Steven Yeun ve muazzam stand-up special’ları Baby Cobra (2016), Hard Knock Wife (2018) ile Don Wong’da (2022) izlediğimiz komedyen Ali Wong başrollerde. Ali Wong’un hikâye anlatıcılığında ve sesini kullanmada ne kadar başarılı olduğunu düşününce dizinin komedi unsurlarını rahatlıkla taşıyabileceğini tahmin ediyorum ilk görüşte. Ve haksız çıkmıyorum. Steven Yeun da son birkaç yılda iyice yükselen şanını sonuna kadar hak eden bir isim. Birlikte&nbsp;karanlığı idrak ederken&nbsp;muazzam bir ikili oluyorlar.Danny’nin ailesi, kuzen Isaac’in yasa dışı faaliyetleri nedeniyle motellerini kaybedince Amerika’yı terk etmek zorunda kalıyor. Paul, abisi Danny’yi Isaac’i hiç sorgulamadığı için suçlarken Danny ne yapıp edip ailesinin hayalindeki arsayı satın almak ve onlara bir ev yapmak istiyor. Kafasına koyduğunu yaparken kardeşini de yanında isteyen Danny, her şey yerli yerinde olursa nihayet takdir edileceğine ve tatmin olacağına inanıyor. Sürekli planlar yapıyor ve sürekli hatalar da yapıyor.Amy’nin ise sanatçı ve son derece Zen bir kocası, şirin mi şirin bir kızı, baştan sona dizayn ettiği kocaman bir evi ve varını yoğunu verdiği başarılı bir işi var. Dışarıdan bakıldığında her şeye sahip gözüken Amy tabii ki hayatından memnun değil. Her şeye sahip olmayı başarmış mutlu kadın rolünü sürdürmek zorunda. Meseleleri açıkça paylaşmanın mümkün olmadığı bir aileden geliyor ve kendi kurduğu ailesinde de bu döngüyü devam ettiriyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/5/1681466003467.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Beef | Andrew Cooper/Netflix" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Beef | Andrew Cooper/Netflixİkilinin yolları dizinin hemen başında kesişiyor. Trafikte ani bir sürtüşme yaşayan baş karakterlerimiz Amy ve Danny, olayın peşini bir türlü bırakamıyor ve öfkelerinin izinde absürt bir yolculuğa çıkıyorlar. Kendilerini gerçekleştiremedikleri, gerçekleştirdikleri zaman da tatmin olamadıkları hayatlarının tetiklediği hayal kırıklığı ve öfke; onları içinden çıkılmaz bir inat sarmalına sokuveriyor. Bu inatlaşmayı sürdürürken en kırılgan yerleri su yüzüne çıkıyor ve özel bir bağ kuruyorlar. Birbirlerine ve kendilerine yaşattıkları fenalıkların dozu arttıkça ancak tüm bunları birlikte yaşayan iki insanın anlayabileceği bir tanıdıklık hâlinde buluşuyorlar. Kendilerinden vazgeçerek inşa etmeye çalıştıkları somut evlerin beyhudeliği, yerini bu aşinalıktan doğan evde olma hissine bırakıyor. Beef’in yapbozunu oluşturan estetik parçalar birleştiğinde meydana gelen dağınıklığın ironisini de bu yüzden takdir ediyorum. Ömürlerini ışığı hayal ederek geçirmiş iki yabancının birbirlerinin karanlık dürtülerinde Jung’un bahsettiği idraki yakalamaları bana tuhaf bir umut veriyor.Nerede izleyebilirsin? Beef, tüm bölümleriyle Netflix’te yayında.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Killing Eve (2018–2022, Phoebe Waller-Bridge)</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Barry (2018-2023, Alec Berg ve Bill Hader)</li></ul>

Duende

Lee Sung Jin imzalı Beef’te kuşaklar arası travmalar, karanlık dürtüler ve absürt bir eve dönüş hikâyesini izliyoruz.

Karanlığı birlikte idrak etmek: Beef

Bir kitabın ilk sayfasında beni selamlayan alıntı, bana yazarla tanışmışım, tokalaşmışım hissi veriyor. İlk dokunuş, tanışma…Gece Denizi, Carl Gustav Jung’dan bir alıntı ile başlıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(66, 64, 141); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(66, 64, 141); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bilinçaltınız bilince dönüşünceye dek hayatınızı yönlendiren o olacak ve siz ona ‘kader’ diyeceksiniz.”</blockquote>Büyüklerden duyduğumuz, doğrularını bildiğimiz o masallar. Hâlâ belleğimizde kalmış mitler ve gelenekler. “Yaşamla” tanışınca başlayan o deneyim. Gece Denizi romanı için, bir gece bir kere “gece denizinde” yüzmekle ömrünü anlamaya başlamak diyebilirim.Kitabı bizimle buluşturan Şebnem, kendini yazar olarak tanıştırmayı pek sevmiyor. Kitaplarla ve yazmakla bir editör olarak yakın ilişkideyken bu kitapla birlikte bu ilişki değişmeye başlıyor, bunu okur olarak anlıyoruz ancak Şebnem daha vakit var diyor. 👀Ben de Şebnem’in ve bu kitabın bizle buluşma sürecinin peşine düşüyorum.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/2jrEEXdqrVhC4O4PjsoPWn?si=edc638e9adc24e2b" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/7/2022-08-02T08:29:23.957Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Üretim Kaydı 

Yazı: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/buge.erel/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Büge Erel</a>Bugün beni bilgisayarın başına oturmaya motive eden; “kendimizi gerçekleştirebilmek” kavramını konuşma isteğimdi. “Konuşalım” derken, gerçekten konuşalım demek istiyorum sanki küçük bir masaya iki sandalye çekilmiş gibi; geçmişteki karakterler konuşsun, ben &nbsp;anlatayım siz de benimle tartışmaya girin okurken. ‘Hayır’ diyin mesela kendi yerinizi masada alırken, antitez oluşturun veya göğsünüzde bir rahatlama hissedin ortak hislerin nefesinden gelen. Bunu yapmamız için daha güzel bir yaş olabilir mi, sayın 20’likler? O halde, hadi gelin biraz bizden konuşalım.&nbsp;Karşımızda gördüğümüz içimizdekinin aynasıdır cümlesini hayatımızın sayısız yerinde farklı formlarda duymuşuzdur; korkuların <a fr-original-style="" href="https://www.nature.com/articles/nature.2013.14272" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">genetik aktarımla geçebildiğini bildiğimiz bir dünyada</a>, masallarda, mitlerde ve belki de atasözlerinde bulduğumuz her bir parça da, kişiliğimiz için benzer bir yansıtıcı görevi görür mü peki? Eğer bir zaman makinesi icat edip bilimin tüm mümkün kıldıklarını, genetik yatkınlıklarımızı ve bunların atalarımızla olan bağlantısını psikiyatr Carl Gustav Jung’a &nbsp;anlatabiliyor olmayı dilerdim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649958552398.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dilara Burma x&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/absurtuyum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">absürt uyum</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Analitik &nbsp;psikolojinin kurucusu Jung, bu durumu bir aktarımın &nbsp;veya benzerliğin ötesine taşır; özümüzde ortak olanı, kolektif bilinç dışını (bkz. <a fr-original-style="" href="https://www.britannica.com/science/collective-unconscious" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">collective unconscious</a>) ve bunun biçimleri olan <a fr-original-style="" href="https://www.britannica.com/topic/archetype" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">arketiplerin</a> biyolojik manifestosu olarak yorumlardı dumuru belki de, kim bilir?Peki o zamanının bakış açısıyla nasıl yorumlamıştı bizi, tüm insanlıkla olan bağımızı? Bir dönme dolap düşünün; kendini tekrarlayan döngüler, aldığımız eylemlerle kendimizi &nbsp;sürüklediğimiz benzer durumlar… &nbsp;Sahi, tüm bunların arkasında yatan, dolabı döndürebilecek enerji nereden gelir ki? Arkada yatan &nbsp;bir motivasyon olmalı sanki. Jung da bu şekilde düşünmüş olsa gerek; “psychic energy” olarak &nbsp;adlandırdığı bu enerjiyi, kişilik içerisindeki çatışmaların bir sonucu olarak belirtmişti. Hipotezine &nbsp;göre bu çatışmalar da eylemlerimizin temelini oluşturmaktaydı. Kişiliğin bütününü işaret etmek için &nbsp;kullanılan psişe (bkz. <a fr-original-style="" href="https://academyofideas.com/2016/01/introduction-to-carl-jung-the-psyche-archetypes-and-the-collective-unconscious/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">psyche</a>), ise psişik enerjinin içinde aktığı alan görevini görüyordu. Psişe; &nbsp;düşünme, hissetme, duyumsama ve sezme yolları ile dünyayla bağ kurar ve bizim hem kendimizle &nbsp;hem de insan türüyle kurduğumuz ilişkinin durumunu belirlerdi. Tüm bunun arkasında kişinin &nbsp;amacı; yaratıcı, entelektüel ve spiritüel gelişimini destekleyip, “kendini gerçekleştirmeyi“ (<a fr-original-style="" href="https://m.scirp.org/papers/93327" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">self- realization</a>) mümkün kılmak &nbsp;olarak ele alınırdı. İnsan bu dönme dolapta döner durur, kimi zaman duraksar, tekrarlar, başı dönerdi belki… Fakat günün sonunda; gelişimin ve atılacak ilk adımın asıl amacı, psişenin tüm &nbsp;boyutlarıyla bütünleşmiş haliyle bu dönme dolabın dışına çıkmak olmalıydı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649958624622.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.82" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslı Nalbant x <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/absurtuyum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">absürt uyum</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">(Sims Karakteri) Olmak ya da Olmamak, İşte Bütün Mesele Bu! &nbsp;Henüz çözümlenememiş bir ağ sirkülasyonu olan beynimizin; kendisini (yani &nbsp;bizi) korumak üzerine programlandığını ve evrimin öğretisiyle her seferinde bu konuda seviye &nbsp;atladığını biliyoruz. Problemleri dışarıda bırakarak, ruh sağlığımızı ve buna bağlı olduğuna inanılan &nbsp;fiziksel sağlığımızı korumaya çalıştığını da ekleyelim bu denkleme. Bilinç ve özellikle bilinçdışı &nbsp;vesilesiyle varlığını belli eden bu koruma mekanizması, bizi benliğimize hapsolmuş tıkanıklardan &nbsp;koruyor. İster aktarılmış bir travma, ister zor gelen bir basamak olsun yolu zihin için katlanabilir kılmaya çalışıyor da denilebilir. Bu noktada kritik olan ise, bu sistemin başarı oranı ve başarısının &nbsp;neye göre değerlendirilmesi gerektiği. &nbsp;“Sims”oynadığımız zamanları hatırlar mısınız?Birkaç şifre ile yönlendirmeler sunardık hani &nbsp;karakterimize, hiçbir efor sağlamadan anlık çözümlerle gerekeni yerine getirmiş olurduk. &nbsp;Hayatımızda devinimine devam eden olaylar ve aldığımız benzer reaksiyonlar tam olarak bu &nbsp;kısaltma yollarının rolünü üstleniyor. Fakat vücudumuzu zarardan korumaya çalışan bu kısayol, &nbsp;amacına zıt da olsa, gözümüzün önüne bir perde indirmiş oluyor. “Bilinçdışının farkında olmayan &nbsp;kişi, başına her geleni “kader” zanneder” derken, Jung’un oldukça haklı olduğunu söyleyebiliriz. &nbsp;Bu koruma mekanizmasını ve altında yatan bilinçdışı örüntülerini kalpten inceleyip bir bütün &nbsp;halinde bilincimizle birleştirmek varken, tüm bunlara kayıtsız kalmak hayatımızın dümeninde &nbsp;olmaktan da alıkoyuyor bir yerde. &nbsp;&nbsp;Kendin olmak demek vadedildiği gibi kişisel gelişim hurafelerinden değil; yaptığımız eylemlerin &nbsp;altındaki anlamı araştırmaktan, büyük resimi görebilmekten, sadece hayatımızdaki değil evrendeki &nbsp;yerimizi anlamaktan ve atmaya cesaret ettiğimiz adımlardan geçiyor. Kendini gerçekleştirmek; &nbsp;bilinç ve bilinçdışının uyumlanması ve psişenin kişide “birlik” olarak kendini gösterebilmesiyle mümkün, ancak. Ben demiyorum kuram söylüyor! :)&nbsp;Kavramların Oyunu &nbsp;İnsan öyle bir canlı ki, düşünmeden edemiyor. Bunu yazarken bile, bende bu konuyu paylaşma &nbsp;isteği uyandıran ana sebebi düşünüyorum. Bununla da yetinmiyor, bunların tahmin ettiğimizden daha fazla ortaklık barındırıp barındırmadığını sorguluyorum. Eğer her bir kelime birbirimize dokunmayı başarıyor, birlikte atan nabızlarımıza dokunmayı başarıyorsa zaman limitlerinin ötesine &nbsp;geçip, bu soruyu yüksek sesli bir “evet” ile yanıtlayabiliyoruz sanki.&nbsp;Bildiğimi sandığım her şey aslında bilmediklerimin önünde bir sis. Ötedeki kendime, &nbsp;bütüne ulaşmaya çalışıyorum. Çalışıyoruz. Ne diyelim, en azından yalnız değiliz değil mi? Daha &nbsp;nice bizim gibi 20’likler var, olmuş ve olacak. Ne mutlu şimdi bu satırlarda hepimiz buluşabiliyoruz, &nbsp;geçmişe ve geleceğe dokunarak.&nbsp;“Dünyadaki bütün nesneler nasıl benzer ve sürekli birbiriyle yer değiştiren atomlar içeriyorsa bütün &nbsp;zaman parçacıkları da birbirine ait unsurlar içeriyor.” (Zamanı Durdurmanın Yolları) &nbsp;Evet, biziz o parçacıklar, ve düşüncelerimiz ortak olan unsurlar olma şerefine ulaşıyor. &nbsp;Okuduğumuz her anda, tekrar buluşabilmek üzere… &nbsp;İlgilisine:<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=SIuJUt90BMo" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Collective Unconscious, Carl Jung ¦ Inconsciente Colectivo, Carl Jung</a><a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/playlist?list=PL_2xL66Lw2dSZBIvEhoIrHk-jUO8Kl0qh" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Carl Gustav Jung</a>

Carl Gustav Jung ile ilgili hikayeler